به سادگی ... :))

خیلی چیز خاصی ندارم دیگه ... :))

ولی این رسید به ذهنم که , خیلی مواقع تسلیم شدن ضعف نیست :))

منظورم اون دیدگاهی از تسلیم شدنه که بپذیری یه سری واقعیات رو :)) هر چه قدرم که دوست نداشته باشی .

با ناآمیدی فرق می کنه ... اینه که نخوای چیزای سخت یا حتی بد رو یه چیز دیگه ببینی :))

تهش می تونی تصمیم بگیری چه قدر می خوای از این واقعیت ها ناراحت باشی یا می خوای در راستاش چی کار کنی , ولی تا نپذیری واقعا نمی دونی چی جلوته :))

در برابر چیزای خوب + سخت هم این موضوع خیلی مطرحه :))

مثلا یه کاری می خوایم بکنیم که خیلی سخته , تقریبا در حدی که دوست داریم فعلا انجامش ندیم و مثلا تو ذهنمون یه تصوری هست که یه روزی شاید یه طور خاصی آسون باشه این کار ... 

حتی با این فرض که یه روزی این اتفاق بیفته , به نظرم کار خوبی نیست :))

اگر نمی خوایم فعلا انجامش بدیم , تسلیم باشیم در برابر این واقعیت که صرفا نمی خوایم :)) نه اینکه این باور رو تو ذهنمون شکل بدیم که منتظر یه روزی هستم که ... :))

"نمی خوایم" :))

و از اون طرف هم , اگر بخوایم یه کاریو انجام بدیم , وقتی تمام چیزی که ازمون می طلبه رو می پذیریم , شاید یه مقدار سخت باشه ولی خودش یه قدرت خاصی می ده بهمون ,

حداقل من اینجوری فکر می کنم ... :))

به عبارتی

surrender becomes power :))